Olmak istediğin yerde olamamak öldürmeyen bir intihar gibidir.
Oranın yağmuru hep daha ıslak, güneşi hep daha sıcak, kuşları hep daha dinlenesidir.
Tüm yaşananlar acı verirken, asıl yaşanamayanlardır hep daha fazla acı veren...
Ve zordur iki yerde de aynı anda varolmak, yokolmak bu kadar basit iken...
"Sen İstanbul'da yaşamıyorsun; İstanbul'u yaşıyorsun!" demişti bir lafının ortasında. Karşımdaki insani hiç tanımıyordum; En fazla 30 dakikalık bir konuşmuşluğum vardı, belki de daha az. Ancak o bir lafa sıgdırabilmişti tüm benliğimi. İplik söküğü misali bu denli çözülebilmek ürkütmüştü beni. Gülümsedim. İlk başta bana bu sözün verdiği acıyı örtmek için...
Ve nitekim bedenim hiçbir zaman bu kadar koşmak istememişti, başka şehire firar etmiş ruhumu yakalamak için...
Aşkı uzak mesafeden yaşamak böyle birşey. Kısıtlı vakitlere çok şey sığdırmaya çalışır insan. Lakin o kısıtlı vakitlere sığabilecek kadar basit değildik ikimiz. Söyle bana, insan yanında olduğu kişiye dahi hasret kalabilir mi? Kalabilir elbet.
Gittim. Ve hiçbir zaman ölüme bu kadar yakın olmamıştım.
Yasemin GÖKER
İstanbul'a ithafen/Yaşadığı yeri terketme arzusundaki insan mutsuz bir insandır (Milan Kundera)*
* Ayrıca çok değerli ruh ustasına teşekkürler :)
Dediğin gibi insan yanında olduğu kişiye hasret kalabilir, çünkü mesafe vardır yine belki de bilinen en uzun yoldan da fazla bir mesafe en yakın olduğun anda. Bu da senin en uzak olduğun andır ve ölüme en yakın. Tabi ya Yasemin her şeyden uzaklaştın mı ölüme daha da yaklaşır insan...
YanıtlaSilMilan Kundera bana okumayı sevdiren yazardır... Çok doğru söylüyor o lafında ve hoş geldin Yasemin birazcık uzun sürse de :)
Sevgili Serkan, ne kadar güzel yazmışsın; Ellerine sağlık. :) Asıl mesafe uzaklıkla değil, duygularla ölçülür. Sana kesinlikle katılıyorum.
SilDiğer konuya gelirsek; Evet, o kadar zor ki ayrı yerlerde aynı anda var olmak. Bedeninin olduğu yerde ruhunun, ruhunun olduğu yerde bedeninin olmaması.Ve nitekim "Yaşadığı yeri terketme arzusundaki insan mutsuz bir insandır". Öyle anlar geliyor ki...İnsan tercihlerini yapmalıdır. Mantıkla kalbin çatıştığı vakit mutluluktur en mantıklı duygu. Yani insan sevdikleriyle mutludur. Ben de bir Sonbahar'ı sevdim, bir de İstanbul'u... :)
Sonbaharı sevmeni İstanbul'a bağlıyorum... Zaten yağmurları bu denli sevmeni de sonbahara...
SilYazları, ilkbaharları sevmek kolay, Serkan. :)
SilAma haklısın. Istanbul'un etkisi büyüktür, kuşkusuz...
Iyi ki yine bir yazini okudum, icim acildi. Daha cok yazmalisin.
YanıtlaSilTatlı yorumun için çok teşekkürler, canım. Ben de blogunu büyük zevkle takip ediyorm, ancak son zamanda biraz "sessiz" kaldım sanırım. Daha fazla yorum yapmaya özen göstereceğim, güzel yürekli kız. :)
SilDilerim olmak istediğin yerde olasın güzel insan :)
YanıtlaSilGüzel dilekleriniz için çok teşekkürler. İnşallah tez günde. Bu arada Istanbul"un haberlerini sizin bloğunuzdan alıyorum. Eksik olmayın. :)
Silolmak istedigin yerde olmamak cok kötü birsey ve "sen istanbul´da yasamiyorsun, istanbul´u yasiyorsun" cümlesi herseyi özetliyor bence... süper bir yazi, ellerine saglik...
YanıtlaSilYorumunuz için çok teşekkürler. :) Evet, o söz beni de derinden etkilemişti...
Silsevgilerimi yolluyorum bahcemdennnn
YanıtlaSilTeşekkür ederim :)
Sil